Vertrouwen is het fundament
Lieve Jij,
We zijn nog niet bekomen van het cojona verhaal, of het volgende drama dient zich alweer aan. Er is iets met Poetin. Vraag me niet wat, een dreigende oorlog of zo. Ergens vaag in de verte, heb ik er iets van meegekregen. Het is alweer het zoveelste verhaal om angst te creëren. Als je het eenmaal doorziet, is het onmogelijk om er in mee te gaan.
Wat we er ook van vinden, alles beweegt richting de waarheid dat wij goddelijk zijn. Zodra jij voeling hebt met wat je wezenlijk bent en wat de Bron van alles is, kunnen we gaan dansen en spelen. Speels is degene, die niet meer werkelijk betrokken raakt en uit het slagveld blijft. Dan nemen we het leven niet meer zo serieus, omdat we relativeren. Als je het mij vraagt, is er wel degelijk een shift gaande. Iets, dat al jaren geleden in gang is gezet en nu tot bloei komt.
De Nieuwe Mens is in aantocht, waardoor er minder plaats is voor het oude. Het oude weet dat en verzet zich met hand en tand. De oude mens is aan het einde van zijn weg gekomen en meent nog wat bommen te kunnen gooien. Dankjewel, dat je dit versneld laat zien. Fijn ook om te weten dat de wereldleiders helemaal niet zo liefdevol zijn en al helemaal niet het beste met het volk voor heeft. De oude mens haalt alles uit de kast en wel zo, dat de slapende wel wakker móet worden.
De oude mens is gericht op verdeeldheid, afgescheidenheid, angst, en een God buiten hem. De nieuwe mens leeft gewoon en maakt zich geen zorgen over de Bron. Hij ontmoet het goddelijke in dit moment. Deze mens kijkt om zich heen en denkt: hier en nu is niets aan de hand.
De oude mens zegt: dit wil ik niet. Er is weerstand. De nieuwe mens zegt ‘ja’ tegen elke ervaring, want hij is in vertrouwen. Deze mens gelooft niet, maar wéét. Hij zoekt niet langer, want alles is er al. Religies, met zijn mensenregels over hoe tot God te komen, zijn afgedaan. Er is alleen nog maar het alomvattende besef dat alles in volmaakte heiligheid bestaat. De nieuwe mens leeft met de geur van liefde in zijn bewustzijn.
Oh, wat maken we ons zo vaak onnodig zorgen. Wat waren velen bang voor cojona en zie ze leven nog. Maar wat als inderdaad jouw uur is gekomen? We kunnen hier niet altijd blijven. Stel je voor, dat zou pas écht erg zijn. Vroeg of laat gaan we, de vraag is alleen hoe? Was je als de oude mens slaaf, of ben je als de nieuwe mens vrij? Was je trouw aan jezelf, of knielde je voor het gezag?
De nieuwe mens kan niet meer gehoorzamen aan het verleden, want het verleden is de dood. Deze mens weet dat hij eeuwig en onsterfelijk is. De verbondenheid geeft hem het vertrouwen, om de ene stap voor de andere te zetten. ‘Stap voor stap ga ik vooruit’, zei Paul. Dán ben je in vertrouwen.
Laatst zag ik een filmpje van Osho, waarin hij zegt: ‘Als je vertrouwt omdat er een reden is, dan is dat geen vertrouwen. Als je vertrouwt omdat er géén reden is, dán is het vertrouwen.’ Vertrouwen, is het fundament van de nieuwe mens. Als je liefhebt met een reden, dan is het ook geen liefde. De nieuwe mens heeft lief en vertrouwt, omdat hij onwankelbaar en compromisloos is.
Dát, is de transformatie waar velen nu doorheen gaan. Als er iets op de proef wordt gesteld, dan is het wel ons vertrouwen. Mijn standaardzin is: ‘Ik leg de toekomst in handen van God.’ Als iemand mij wel heeft laten zien wat vertrouwen is, dan is het Paul wel. Hij ging zó waardig, dat dit me geheel transformeerde. Terwijl hij er glimlachend naar uitkeek, wetend wat een feest hem te wachten stond, zakte ik uit mijn hersenen en kwam in de leegte terecht. In die leegte wist ik: jij leeft. Jij bent eeuwig en onveranderlijk. Er is geen dood, laten we dansen… De nieuwe mens danst!
Wat als de wereld zou vergaan? Welke probleem blijft dan nog over? Welk gelijk is er nog belangrijk, waardoor je je van de ander kon ‘afscheiden’? Wat betekent geld dan nog? Als het kleine ikje is verdwenen en tegenover het grotere Zelf komt te staan, dan kan het de oude wereld ontstijgen. Dan komen we tot het verbijsterende eindpunt, waarin we beseffen dat alles waar we ooit in geloofd hebben, wat ons is ‘bijgebracht’, helemaal niet waar is. Laat iedereen zich maar de koppen in slaan, zolang jij maar in vrede blijft. Dan zegenen we mijnheer Poetin, of wie dan ook. Het is onze zegening die alles verlicht. Als je eenmaal weer verliefd wordt op het leven, dan gaan we als een komeet richting de toekomst, en ondertussen zijn we in het heilig moment.
Dit klopt al zó lang op de deur. Laten we opendoen en geboren worden als de nieuwe mens waarbij we nieuw land betreden en voorbij de horizon gaan. Daar is geen bevoogding buiten jou. Daar heers jij over jouw universum. Zondagmiddag, 10 april, ga ik hier meer over vertellen. Waarbij ik Paul, als zijn ambassadeur, zal uitnodigen voor een healing met zijn Lichtvrienden, vanuit de woningwereld waar hij zich bevindt. Voel je welkom.
Liefs Lilian