Vlissingen, het lijkt zo’n lieflijk stadje aan de Schelde, maar schijn bedriegt. Lilian Ferru is nog maar net weduwe, als de wind haar meeneemt. Afkomstig uit Heerlen neemt ze, samen met vriendin Ineke, haar intrek in een oud bankgebouw. Dit is het Bronhuis, midden in het centrum, met de zee om de hoek.

Als Lilian Ferru in haar praktijk voor familie-opstelling, steeds vrouwen ontmoet die worstelen met de moeder, verdiept ze zich in de geschiedenis. Dan blijkt dat het heel normaal is om kinderen te laten creperen, aan een min over te dragen, of te vondeling te leggen.

Lilian Ferru vertelt over haar nieuwe leven als weduwe, na het afscheid van haar bijzondere man Paul. Ze neemt de beslissing om voorbij alle verhalen te gaan, door er eerst goed naar te kijken.

In dit boek vertelt Lilian Ferru over wat ze heeft ontdekt na het overlijden van haar grote liefde. Als Paul, twaalf jaar geleden, een bijna dood ervaring heeft, knalt zijn bewustzijn open.

We leven in een maffe tijd, waarbij steeds duidelijker de verborgen patronen zichtbaar worden. Zowel in het wereldse als ook binnen families, komt de wortel bloot te liggen.